ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΡΑΒΙΑ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ

Η «εμβληματική» επένδυση στο Ελληνικό «μπάζει νερά» και παρά τις διαβεβαιώσεις από αρμόδια χείλη πως οι διαδικασίες προχωρούν ταχύτατα το «καράβι γέρνει»... Ο πρώτος σκόπελος που καλείται να ξεπεράσει η κυβέρνηση αφορά την άδεια του καζίνο ενώ προσφάτως δημιουργήθηκε και άλλο θέμα που αφορά τη διανομή της ιδιοκτησίας του ακινήτου.

«Φωτιές» άναψε με τις δηλώσεις του στον ΑΝΤ1 ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Hard Rock (σ.σ. ένας εκ των διεκδικητών για την άδεια του καζίνο), Τζιμ Αλεν. Το κορυφαίο στέλεχος της διεθνούς αλυσίδας, υποστήριξε ότι υπάρχουν νομικοί σύμβουλοι με διττό ρόλο, οι οποίοι επηρεάζουν την αρμόδια επιτροπή προς όφελος του ενός εκ των δύο διεκδικητών του έργου.
Οι δηλώσεις τινάζουν στον αέρα τον διαγωνισμό και κατ’ επέκταση φρενάρουν την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης του παλιού αεροδρομίου στη Lamda Development, αφού η άδεια λειτουργίας του καζίνου περιλαμβάνεται στις αναβλητικές αιρέσεις της συμφωνίας του Νοεμβρίου του 2014 με την τότε διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ.

Μια δεύτερη εκκρεμότητα που προκαλεί «πονοκέφαλο» στην κυβέρνηση έχει να κάνει με τη μεταβίβαση του 30% του ακινήτου των 6.200 στρεμμάτων κατά πλήρη κυριότητα στον επενδυτικό όμιλο, καθώς και του υπόλοιπου 70%, το οποίο θα παραχωρηθεί με το σύστημα του «δικαιώματος επιφανείας» και θα επιστραφεί στο Δημόσιο μετά από 99 χρόνια.

Η επίτευξη της τελικής συμφωνίας επί αυτού του ζητήματος είναι προαπαιτούμενο για να ολοκληρωθεί η συναλλαγή και να αρχίσει η παραχώρηση και κατ’ επέκταση η ανάπτυξη των έργων στο πρώην αεροδρόμιο.

Όμως -όπως διαβάζουμε στον ημερήσιο Τύπο (εφημερίδα Καθημερινή 16.12.2019)- μεταξύ των τριών μερών που ορίζει η κυρωθείσα από τη Βουλή σύμβαση παραχώρησης ως μέρη της διαπραγμάτευσης, δηλαδή του ΤΑΙΠΕΔ, του επενδυτή και του Δημοσίου, υπάρχουν σε σημεία διαφορετικές προσεγγίσεις και έτσι η όλη διαδικασία ενδέχεται να απαιτήσει χρόνο.

Το τι ποσοστό της έκτασης θα έχει ο επενδυτής και τι το Δημόσιο έχει ήδη συμφωνηθεί. Συγκεκριμένα, η διανομή θα γίνει 30-70, με το 30% να περνά κατά πλήρη κυριότητα στον επενδυτή (ήτοι περίπου 1.575 στρέμματα στο πρώην αεροδρόμιο και 227 στρέμματα στην παράκτια ζώνη) και το 70% μόνον ως δικαίωμα χρήσης, διοίκησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσής του. Επίσης, η κατά 30-70 διανομή ισχύει ομοίως και στα δύο βασικά τμήματα του ακινήτου: δηλαδή αυτό που είναι κάτω από την Ποσειδώνος και βρίσκεται δίπλα στην παραλία και τη μαρίνα (εξαιρουμένων του αιγιαλού και της παραλίας), και αυτό που είναι πάνω από την Ποσειδώνος. Και στα δύο αυτά τμήματα πρέπει ο επενδυτής να έχει 30% πλήρη κυριότητα και 70% δικαίωμα επιφανείας.
Που σημαίνει πως στη σχεδιασμένη πυκνή ανάπτυξη στην παραλία όπου προβλέπεται, και μάλιστα εντός της πρώτης πενταετίας, η ανάπτυξη δύο ξενοδοχείων, ενός εμπορικού κέντρου, ενός υψηλού κτιρίου κατοικιών και ενός παραλιακού οικισμού, δύσκολα θα περάσουν όλα στην πλήρη κυριότητα του επενδυτή, αφού οι κοινόχρηστοι και κοινωφελείς δημόσιοι χώροι καλύπτουν περιορισμένη έκταση εκεί.
Στο πάνω από την Ποσειδώνος τμήμα τα πράγματα εμφανίζονται ευκολότερα, αφού το μητροπολιτικό πάρκο μαζί με τους κοινόχρηστους και κοινωφελείς χώρους (εκπαίδευσης, νοσοκομεία, γυμναστήρια, μουσεία, εκθεσιακά κέντρα κ.λπ.) αντιστοιχούν σε περίπου 70% της έκτασης. Και ως κοινόχρηστοι και κοινωφελείς χώροι δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται στην πλήρη κυριότητα του επενδυτή.
Με τα παραπάνω δεδομένα φαίνεται ότι το αφήγημα του συστήματος ότι με τέτοιου είδους επενδύσεις θα έρθει η ανάπτυξη -που είναι απατηλό και χωρίς φιλολαϊκή προοπτική- δεν πείθει και εκτός των άλλων θα καθυστερήσει κιόλας!