Μακριά από τα αιτήματα
και τα οράματα για ένα δημοκρατικό,
δημόσιο σχολείο που να μορφώνει
πραγματικά, βρίσκεται το σχέδιο νόμου
του Υπουργείου Παιδείας με τίτλο
‘’Αναβάθμιση του σχολείου και άλλες
διατάξεις’’.
Στις διατάξεις του
διαβάζουμε ότι το σχολείο θα αναβαθμιστεί
με αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά
τμήμα στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά
σχολεία!
Από τη θέσπιση κατώτατου
και την αύξηση του ανώτατου ορίου, στα
δημοτικά σχολεία ο αριθμός των
μαθητών/τριών ανά τμήμα θα αυξηθεί έως
και 53% ενώ στα νηπιαγωγεία έως και 19%.
Πολλές σχολικές μονάδες θα συρρικνωθούν,
εκπαιδευτικοί και μαθητές/τριες θα
μετακινηθούν σε άλλα σχολεία.
Αυτό δεν είναι αναβάθμιση!
Στις διατάξεις του
διαβάζουμε ότι το σχολείο θα αναβαθμιστεί
αν γίνει δυσκολότερο και πιο τιμωρητικό
για μαθητές και μαθήτριες.
Σκληραίνει το εξεταστικό
σύστημα σε Γυμνάσιο και Λύκειο και
αναβιώνουν εκπαιδευτικοί αναχρονισμοί
όπως πολυήμερες αποβολές και αναγραφή
της διαγωγής στο απολυτήριο. Τα εξεταζόμενα
μαθήματα στα Γυμνάσια για την προαγωγή
στην επόμενη τάξη αυξάνονται από 5 σε
7, καταργείται η φροντιστηριακή βοήθεια
που παρείχε το σχολείο στους μετεξεταστέους
και μετακινούνται οι επαναληπτικές
εξετάσεις από τον Ιούνιο στον Σεπτέμβριο.
Η ρύθμιση αυτή σπρώχνει τους μετεξεταστέους
και τις μετεξεταστέες σε καλοκαιρινά
φροντιστήρια. Στο Λύκειο επανέρχεται
η Τράπεζα Θεμάτων η οποία το 2014 (πρώτη
και μοναδική χρονιά εφαρμογής της) είχε
εκτινάξει στο 40% τους μετεξεταστέους
και στο 20% τους αποτυχόντες. Το ίδιο θα
συμβεί και τώρα.
Αυτό δεν είναι αναβάθμιση!
Στις διατάξεις του
διαβάζουμε ότι το σχολείο θα αναβαθμιστεί
αν στο εξής στα ΕΠΑΛ επιτρέπεται η
εγγραφή μόνο έως την ηλικία των 17 ετών.
Η ρύθμιση αυτή εκτός από τη συρρίκνωση
των ΕΠΑΛ (το 1/3 των μαθητών τους σήμερα
είναι άνω των 17 ετών,) θα στερήσει σε
χιλιάδες νέους τη δυνατότητα μεγαλώνοντας
και ωριμάζοντας να πάρουν ‘’τη ζωή
τους αλλιώς’’ διεκδικώντας τη μόρφωση
ακόμη και έως τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Αυτό δεν είναι αναβάθμιση!
Στις διατάξεις του
διαβάζουμε ότι το σχολείο θα αναβαθμιστεί
μέσω της Αριστείας, των Προτύπων σχολείων
και της εσωτερικής και εξωτερικής
αξιολόγησης. Η κατηγοριοποίηση μαθητών,
εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων με
βάση τις επιδόσεις τους, σε όποιο μέρος
του κόσμου εφαρμόστηκε οδήγησε σε ακόμη
μεγαλύτερη υποβάθμιση των σχολείων για
τους ‘’μη άριστους’’. Και ας λάβουμε
υπόψη ότι τα ‘’μη άριστα’’ σχολεία
ήταν και θα είναι πάντα η μεγάλη
πλειοψηφία.
Αυτό δεν είναι αναβάθμιση!
Στις διατάξεις του σ/ν
διαβάζουμε ότι το σχολείο θα αναβαθμιστεί
μέσω νέων προγραμμάτων υπό τον τίτλο
‘’Εργαστήρια Δεξιοτήτων’’. Για άλλη
μια φορά το Υπουργείο Παιδείας
αντιμετωπίζει την εκπαιδευτική διαδικασία
ως άθροισμα αποσπασματικών δράσεων.
Κανένα νέο αντικείμενο όσο καινοτόμο
και να είναι δεν μπορεί να αναβαθμίσει
την εκπαίδευση αν δεν συνδεθεί οργανικά
με αυτήν και τους στόχους της με συνέχεια
και συνέπεια.
Η αποσπασματικότητα
δεν είναι αναβάθμιση!
Η κατάθεση του σχεδίου
νόμου στη διάρκεια της καραντίνας
δηλώνει την πρόθεση της υπουργού να
νομοθετήσει μακριά από τους εργαζόμενους
στην εκπαίδευση αλλά και την κοινωνία.
Καμία θετική αλλαγή όμως δεν μπορεί να
γίνει στην εκπαίδευση χωρίς τους
εκπαιδευτικούς πόσω μάλλον εναντίον
τους.
Το σχέδιο νόμου δεν
αναβαθμίζει την εκπαίδευση, αντίθετα
την κάνει ακόμη περισσότερο ταξική
δηλαδή άνιση και άδικη.
Η καλύτερη εκπαίδευση
χρειάζεται σύγχρονες σχολικές μονάδες,
εκπαιδευτικούς με σταθερή σχέση εργασίας,
βοηθητικό προσωπικό, δημοκρατική
λειτουργία σε επίπεδο τάξης και σχολείου,
κουλτούρα συμπερίληψης και αλληλεγγύης.
Η καλύτερη εκπαίδευση σίγουρα δεν
χρειάζεται κάμερες και μηχανισμούς
παρακολούθησης.
Ενώνουμε τη φωνή μας
με όλους όσοι αγωνίζονται για εκπαίδευση
δημοκρατική, χωρίς ανισότητες.
Ας μην επιτρέψουμε να
περάσει αυτό το ν/σ. Να συναντήσει
αντιστάσεις όχι μόνο από τους εκπαιδευτικούς
αλλά και από τους γονείς και ευρύτερα
την κοινωνία. Να αναδειχθούν τα μεγάλα
προβλήματα της εκπαίδευσης και η
συντηρητική κατεύθυνση στην οποία τα
αντιμετωπίζει η κυβέρνηση.
Για να υπάρχει η ελπίδα!